Mercedes Sosa
Έφυγε σήμερα η αγαπημένη Mercedes Sosa. Που να πηγαίνει άραγε; Στον ουρανό με τη Violetta; Στη θάλασσα με την Alfonsina; Θ' αργήσουμε να μάθουμε κι αν μάθουμε ποτέ. ..
Αlfonsina* y el mar
(Ariel Ramirez - Felix Luna)
Por la blanda arena que lame el mar
Tu pequeña huella no vuelve más,
un sendero sólo de pena y silencio llegó
hasta el agua profunda.
Un sendero sólo de penas mudas llegó
hasta la espuma.
Sabe Dios qué angustia te acompañó,
qué dolores viejos calló tu voz,
para recostarte arrullada en el canto de las
caracolas marinas.
La canción que canta en el fondo oscuro del mar
la caracola.
Te vas Alfonsina, con tu soledad.
¿Qué poemas nuevos fuiste a buscar?
Una voz antigua de viento y de sal
te requiebra el pecho y te está llamando.
Y te vas hacia allá, como en sueños,
dormida, Alfonsina, vestida de mar.
Cinco sirenitas te llevarán
por caminos de algas y de coral,
y fosforescentes caballos marinos harán
una ronda a tu lado,
y los habitantes del agua van a jugar
pronto a tu lado.
Bájame la lámpara un poco más,
déjame que duerma, nodriza, en paz,
y si llama él no le digas que estoy, dile que
Alfonsina no vuelve.
Y si llama él no le digas nunca que estoy,
di que me he ido.
Te vas Alfonsina, con tu soledad.
¿Qué poemas nuevos fuiste a buscar?
Una voz antigua de viento y de sal
te requiebra el alma y te está llamando.
Y te vas hacia allá, como en sueños,
dormida, Alfonsina, vestida de mar.
Η Αλφονσίνα και η θάλασσα
Πάνω στη μαλακή άμμο που γλύφει η θάλασσα
η μικρή πατημασιά σου δε θα ξαναγυρίσει
μόνο ένα μονοπάτι πόνου και σιωπής
θα φτάνει μέχρι τα βαθειά νερά
μόνο ένα μονοπάτι σιωπηλού πόνου
θα φτάνει μέχρι τον αφρό.
Μονάχα ο Θεός ξέρει τι αγωνία σε συντρόφευε
τι θλίψεις παλιές έκρυβε η σιωπή σου
ξάπλωσες για να ησυχάσεις με το τραγούδι
των θαλασσινών κοχυλιών,
το τραγούδι που λέει στα σκοτεινά βάθη
το κοχύλι.
Φεύγεις Αλφονσίνα με τη μοναξιά σου
ποια καινούρια ποιήματα ψάχνεις να βρεις;
Μια αρχαία φωνή από αγέρα κι αλάτι
συνεπαίρνει τα στήθια σου και σε καλεί.
κι εσύ φεύγεις προς τα εκεί, όπως στα όνειρα,
κοιμισμένη, Αλφονσίνα, ντυμένη τη θάλασσα
Πέντε μικρές σειρήνες θα σε οδηγούν
από μονοπάτια φυκιών και κοραλιών
ιππόκαμποι που φωσφορίζουν
θα περπατούν πλάι σου
πλάσματα της θάλασσας
θα παίζουν πλάι σου.
Χαμήλωσε λίγο ακόμα τη λάμπα
άφησέ με αδελφή να κοιμηθώ ήσυχα,
κι αν με ζητήσει πες του ότι δεν είμαι εδώ,
πες του πως η Αλφονσίνα δεν θα γυρίσει
αν με ζητήσει μην του πεις πως είμαι εδώ
πες του πως έχω φύγει.
Φεύγεις Αλφονσίνα με τη μοναξιά σου
ποια καινούρια ποιήματα ψάχνεις να βρεις;
Μια αρχαία φωνή από αγέρα κι αλάτι
συνεπαίρνει τα στήθια σου και σε καλεί.
κι εσύ φεύγεις προς τα εκεί, όπως στα όνειρα,
κοιμισμένη, Αλφονσίνα, ντυμένη τη θάλασσα
Με την απαράμιλλη φωνή της η Mercedes Sosa τραγουδάει ένα από τα ομορφότερα τραγούδια, ανάμεσα στα δέκα-δώδεκα καλύτερα του κόσμου, κατά τη γνώμη μου.
* Η Alfonsina Storni, η Αργεντίνα ποιήτρια, αυτοκτόνησε το 1938, προχωρώντας μέσα στη θάλασσα μέχρι που πνίγηκε. Έτσι θέλει ο θρύλος να έγινε...
Σχόλια
Τη θυμάμαι να ντύνει μουσικά ωραίες εκδρομές στην ελληνική ενδοχώρα.
Φαντάζομαι ότι θα λείψει...
Επιλογές...
αυτό σημαίνει ότι γεννήθηκες το 74?!
είσαι τελείως πουράκλα δηλαδή.
πωπω πρέπει να επιταχύνω την επίσκεψή μου στην Αθήνα, διότι αλλιώς μπορεί να μην προλάβω να σε δω.
if so, ... χαίρε!
χαχα
πολλές...