Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Δεκέμβριος, 2009

Μουσικοί Κανόνες του Οίκου και του Βίου

Εικόνα
Ένα κείμενο του Robert Schumann που σε έξι μήνες περίπου συμπληρώνονται 200 χρόνια από τη γέννησή του (8 Ιουνίου 1810) . Ο Σούμαν, από τους κορυφαίους συνθέτες του Ρομαντισμού, υπήρξε και ένας λαμπρός κριτικός, ένας διανοούμενος που με τις απόψεις και τα άρθρα του στην Νeue Zeitschrift für Musik επηρέασε τη μουσική κίνηση της εποχής του, αναδεικνύοντας ό,τι πιο προχωρημένο συνέβαινε τότε. Το κείμενο που ακολουθεί, μια σειρά από συμβουλές σ’ ένα νεαρό μουσικό, θεωρώ ότι θα έπρεπε να αποτελεί το εγκόλπιο κάθε καλλιτέχνη, ανεξαρτήτως ηλικίας, που αγαπάει πραγματικά και με ανιδιοτέλεια τη μουσική. Πολλοί νεαροί που θαρρούν πως το υποτιθέμενο ταλέντο και οι γνωριμίες αρκούν για να κάνεις καριέρα θα έπρεπε να το διαβάσουν προσεκτικά (όπως επίσης και οι παραγωγοί που τους προωθούν) πριν κάνουν το επόμενο βήμα τους. - Το σπουδαιότερο είναι η διαμόρφωση της ακοής. προσπάθησε από νωρίς να αναγνωρίζεις κλίμακα και φθόγγο. Η καμπάνα, το τζάμι του παραθύρου, ο κούκος... Να ψάχνεις να βρεις ποιες ν

Άκης Ουλκέρογλου

Εικόνα
Πριν από δυο μήνες περίπου, είδα τη μικρή και ολιγοήμερη έκθεση του Άκη στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Παιανίας. Μαζί με μερικά ακαδημαϊκά έργα από τις σπουδές του, ο νεαρός ζωγράφος εξέθετε κι αυτά τα δυο μικρά πορτραίτα, που μου άρεσαν πολύ. Νομίζω πως έχουν κάτι ιδιαίτερο, που αν το προχωρήσει θα οδηγηθεί σε πολύ ενδιαφέροντα αποτελέσματα. Η επιρροή των κόμικς που τόσο του αρέσουν είναι προφανής. Ωστόσο, φαίνεται πως αναπτύσσει μια δική του ποιητική που ισορροπεί ανάμεσα στην ειρωνία και την τρυφερότητα, το παραμύθι και τον τρόμο. Το επόμενο έργο, με τον τίτλο "autoritratto" ανήκει στις σπουδαστικές του etudes, αλλά δεν παύει να έχει τα στοιχεία που τον οδήγησαν στα "πρόσωπα". Ο Άκης Ουλκέρογλου γεννήθηκε στην Αθήνα στις 2 Οκτωβρίου 1981. Πήρε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής σε ηλικία 10 ετών από το γνωστό ζωγράφο Νίκο Κακαδιάρη. Αργότερα παρακολούθησε μαθήματα σκιτσογραφίας, animation και ελεύθερου σχεδίου. Το 2006, αποφοίτησε με άριστα απο την Ακαδημία Καλών Τεχν

Part-time jobs

Εικόνα
Τι νομίζετε πως κάνουν τα όργανα μόλις τελειώσει η συναυλία; Βάζουν τα παντοφλάκια τους και ξαπλώνουν να δουν τηλεόραση; Σε εποχές οικονομικής κρίσης; Αν πιστεύετε κάτι τέτοιο γελιέστε. Πηγαίνουν στη δεύτερη δουλειά αγαπητοί μου, όπως όλος ο κόσμος. Ξέρετε πόσο κοστίζει σήμερα μία επισκευή, ένα χόρδισμα, ένα ανταλλακτικό; Πού να τα βγάλεις πέρα; (Κι ας είσαι και της Berliner Philharmoniker). * Τα δύο τελευταία αφιερωμένα στον Σ.Π.Ρ.

Ιδιωτικός βίος

Εικόνα
Σκάνδαλο, σκάνδαλο! Πριν από μία ώρα περίπου έφτασαν στα χέρια μου οι κάρτες που τύπωσε η Berliner Philharmoniker με στιγμιότυπα από τον ιδιωτικό βίο των πλέον top celebrities της ευρωπαϊκής show-biz. Επειδή όμως μου είναι πολύ δύσκολο να φανταστώ ζωγράφους-paparazzi να φιλοτεχνούν στα πεταχτά ελαιογραφίες σκαρφαλωμένοι σε μάντρες, τείνω να υποθέσω ότι μάλλον οι ίδιοι οι εικονιζόμενοι άφηναν να διαρρεύσουν οι εικόνες που βλέπετε στην Espresso της εποχής, αφού ως απεδείχθη πρέπει να ήξεραν καλά το παιχνίδι της δημοσιότητος. Ουδέν καινόν υπό τον ήλιον... Ο πολύς Σεμπάστιαν μεταξύ μιας toccata κι ενός ricercare πλένει και κανένα πιάτο. Τι να σου κάνει κι αυτή η δυστυχής η Άννα-Μαγκνταλένα, δυο χεράκια τα είχε να φέρει βόλτα ολόκληρο σπίτι και 21 (ολογράφως: εικοσιένα) παιδιά. Βάλτε με το νου σας: μόνο τα φανελοσώβρακα να τους πλύνει θα ήθελε δυο μεροκάματα με υπερωρίες, χώρια το σιδέρωμα. Την είχε φάει η ορθοστασία σας λέω! Λέγεται ότι η κυρία Χάυντν ήτο πολύ απαισία, ένα είδ

Μαριανίνα

Εικόνα
αφιερωμένο στη Μαριάννα... Είναι ένα ιταλικό λαϊκό τραγουδάκι, που τό ‘χω καιρό τώρα στο νου μου να το αφιερώσω στη Μαριάννα. Μιλάει για την όμορφη νεράιδα των νερών, που χαρίζει την πολύτιμη βροχή που φέρνει τους καρπούς, την ίδια τη ζωή. Όλοι την αγαπούν κι όλους τους αγαπά όπως ακριβώς συμβαίνει και με τη δική μας τη Μαριάννα. Τύχη αγαθή λοιπόν, το βρήκα να το τραγουδούν παιδάκια του σχολείου και πολύ μου άρεσε αυτό. Θες γιατί κι εγώ με το σχολείο το έχω συνδέσει, θες για την ανεπιτήδευτη αθωότητα που η μια σηκώνει την κάλτσα της, ο άλλος διορθώνει τη γραβάτα του χωρίς να νοιάζονται το κοινό, ίσως γιατί πιστεύω πως τα στιχάκια αυτά που είναι μια κορυφαία επίκληση στη Φύση, μόνο από στόματα παιδικά αν ειπωθούν εισακούονται. Πάνω απ’ το γιαλό πετά γοργά μια νεράιδα μ’ όμορφα φτερά, το γαλάζιο κύμα της μιλά: «Μαριανίνα μη γυρνάς, πού θα ήθελες να πας; Μείνε εδώ αν μ’ αγαπάς! Μαριανίνα, Μαριανίνα, μείνε εδώ και κάνε μας αφρό!» Πάνω απ’ τα λιβάδια τριγυρνά και ο Ζέφυρος την κυνηγά, κάθε