artion

Ένα κείμενο του Robert Schumann που σε έξι μήνες περίπου συμπληρώνονται 200 χρόνια από τη γέννησή του (8 Ιουνίου 1810) . Ο Σούμαν, από τους κορυφαίους συνθέτες του Ρομαντισμού, υπήρξε και ένας λαμπρός κριτικός, ένας διανοούμενος που με τις απόψεις και τα άρθρα του στην Νeue Zeitschrift für Musik επηρέασε τη μουσική κίνηση της εποχής του, αναδεικνύοντας ό,τι πιο προχωρημένο συνέβαινε τότε. Το κείμενο που ακολουθεί, μια σειρά από συμβουλές σ’ ένα νεαρό μουσικό, θεωρώ ότι θα έπρεπε να αποτελεί το εγκόλπιο κάθε καλλιτέχνη, ανεξαρτήτως ηλικίας, που αγαπάει πραγματικά και με ανιδιοτέλεια τη μουσική. Πολλοί νεαροί που θαρρούν πως το υποτιθέμενο ταλέντο και οι γνωριμίες αρκούν για να κάνεις καριέρα θα έπρεπε να το διαβάσουν προσεκτικά (όπως επίσης και οι παραγωγοί που τους προωθούν) πριν κάνουν το επόμενο βήμα τους. - Το σπουδαιότερο είναι η διαμόρφωση της ακοής. προσπάθησε από νωρίς να αναγνωρίζεις κλίμακα και φθόγγο. Η καμπάνα, το τζάμι του παραθύρου, ο κούκος... Να ψάχνεις να βρεις ποιες ν...

Πριν από δυο μήνες περίπου, είδα τη μικρή και ολιγοήμερη έκθεση του Άκη στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Παιανίας. Μαζί με μερικά ακαδημαϊκά έργα από τις σπουδές του, ο νεαρός ζωγράφος εξέθετε κι αυτά τα δυο μικρά πορτραίτα, που μου άρεσαν πολύ. Νομίζω πως έχουν κάτι ιδιαίτερο, που αν το προχωρήσει θα οδηγηθεί σε πολύ ενδιαφέροντα αποτελέσματα. Η επιρροή των κόμικς που τόσο του αρέσουν είναι προφανής. Ωστόσο, φαίνεται πως αναπτύσσει μια δική του ποιητική που ισορροπεί ανάμεσα στην ειρωνία και την τρυφερότητα, το παραμύθι και τον τρόμο. Το επόμενο έργο, με τον τίτλο "autoritratto" ανήκει στις σπουδαστικές του etudes, αλλά δεν παύει να έχει τα στοιχεία που τον οδήγησαν στα "πρόσωπα". Ο Άκης Ουλκέρογλου γεννήθηκε στην Αθήνα στις 2 Οκτωβρίου 1981. Πήρε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής σε ηλικία 10 ετών από το γνωστό ζωγράφο Νίκο Κακαδιάρη. Αργότερα παρακολούθησε μαθήματα σκιτσογραφίας, animation και ελεύθερου σχεδίου. Το 2006, αποφοίτησε με άριστα απο την Ακαδημία Καλών Τεχν...

Τι νομίζετε πως κάνουν τα όργανα μόλις τελειώσει η συναυλία; Βάζουν τα παντοφλάκια τους και ξαπλώνουν να δουν τηλεόραση; Σε εποχές οικονομικής κρίσης; Αν πιστεύετε κάτι τέτοιο γελιέστε. Πηγαίνουν στη δεύτερη δουλειά αγαπητοί μου, όπως όλος ο κόσμος. Ξέρετε πόσο κοστίζει σήμερα μία επισκευή, ένα χόρδισμα, ένα ανταλλακτικό; Πού να τα βγάλεις πέρα; (Κι ας είσαι και της Berliner Philharmoniker). * Τα δύο τελευταία αφιερωμένα στον Σ.Π.Ρ.

Σκάνδαλο, σκάνδαλο! Πριν από μία ώρα περίπου έφτασαν στα χέρια μου οι κάρτες που τύπωσε η Berliner Philharmoniker με στιγμιότυπα από τον ιδιωτικό βίο των πλέον top celebrities της ευρωπαϊκής show-biz. Επειδή όμως μου είναι πολύ δύσκολο να φανταστώ ζωγράφους-paparazzi να φιλοτεχνούν στα πεταχτά ελαιογραφίες σκαρφαλωμένοι σε μάντρες, τείνω να υποθέσω ότι μάλλον οι ίδιοι οι εικονιζόμενοι άφηναν να διαρρεύσουν οι εικόνες που βλέπετε στην Espresso της εποχής, αφού ως απεδείχθη πρέπει να ήξεραν καλά το παιχνίδι της δημοσιότητος. Ουδέν καινόν υπό τον ήλιον... Ο πολύς Σεμπάστιαν μεταξύ μιας toccata κι ενός ricercare πλένει και κανένα πιάτο. Τι να σου κάνει κι αυτή η δυστυχής η Άννα-Μαγκνταλένα, δυο χεράκια τα είχε να φέρει βόλτα ολόκληρο σπίτι και 21 (ολογράφως: εικοσιένα) παιδιά. Βάλτε με το νου σας: μόνο τα φανελοσώβρακα να τους πλύνει θα ήθελε δυο μεροκάματα με υπερωρίες, χώρια το σιδέρωμα. Την είχε φάει η ορθοστασία σας λέω! Λέγεται ότι η κυρία Χάυντν ήτο πολύ απαισία, ένα είδ...

αφιερωμένο στη Μαριάννα... Είναι ένα ιταλικό λαϊκό τραγουδάκι, που τό ‘χω καιρό τώρα στο νου μου να το αφιερώσω στη Μαριάννα. Μιλάει για την όμορφη νεράιδα των νερών, που χαρίζει την πολύτιμη βροχή που φέρνει τους καρπούς, την ίδια τη ζωή. Όλοι την αγαπούν κι όλους τους αγαπά όπως ακριβώς συμβαίνει και με τη δική μας τη Μαριάννα. Τύχη αγαθή λοιπόν, το βρήκα να το τραγουδούν παιδάκια του σχολείου και πολύ μου άρεσε αυτό. Θες γιατί κι εγώ με το σχολείο το έχω συνδέσει, θες για την ανεπιτήδευτη αθωότητα που η μια σηκώνει την κάλτσα της, ο άλλος διορθώνει τη γραβάτα του χωρίς να νοιάζονται το κοινό, ίσως γιατί πιστεύω πως τα στιχάκια αυτά που είναι μια κορυφαία επίκληση στη Φύση, μόνο από στόματα παιδικά αν ειπωθούν εισακούονται. Πάνω απ’ το γιαλό πετά γοργά μια νεράιδα μ’ όμορφα φτερά, το γαλάζιο κύμα της μιλά: «Μαριανίνα μη γυρνάς, πού θα ήθελες να πας; Μείνε εδώ αν μ’ αγαπάς! Μαριανίνα, Μαριανίνα, μείνε εδώ και κάνε μας αφρό!» Πάνω απ’ τα λιβάδια τριγυρνά και ο Ζέφυρος την κυνηγά, κάθε ...

Έφυγε σήμερα η αγαπημένη Mercedes Sosa. Που να πηγαίνει άραγε; Στον ουρανό με τη Violetta; Στη θάλασσα με την Alfonsina; Θ' αργήσουμε να μάθουμε κι αν μάθουμε ποτέ. .. Αlfonsina* y el mar (Ariel Ramirez - Felix Luna) Por la blanda arena que lame el mar Tu pequeña huella no vuelve más, un sendero sólo de pena y silencio llegó hasta el agua profunda. Un sendero sólo de penas mudas llegó hasta la espuma. Sabe Dios qué angustia te acompañó, qué dolores viejos calló tu voz, para recostarte arrullada en el canto de las caracolas marinas. La canción que canta en el fondo oscuro del mar la caracola. Te vas Alfonsina, con tu soledad. ¿Qué poemas nuevos fuiste a buscar? Una voz antigua de viento y de sal te requiebra el pecho y te está llamando. Y te vas hacia allá, como en sueños, dormida, Alfonsina, vestida de mar. Cinco sirenitas te llevarán por caminos de algas y de coral, y fosforescentes caballos marinos harán una ronda a tu lado, y los habitantes del agua van a jugar pronto a tu lado....

Το ότι ο Ρίτσος εκτός από τα ποιητικά του έργα έγραψε και τέσσερα θεατρικά, λίγοι το γνωρίζουν. Και θα παρέμεναν άγνωστα τα έργα αυτά, αν δεν φρόντιζε ο Κώστας Νίτσος, φίλος του ποιητή, να τα εκδώσει με περισσή αγάπη, υψηλή αισθητική και επιστημονική αρτιότητα. Ο Νίτσος, σεβάσμια μορφή του Θεάτρου αλλά και της Δημοσιογραφίας, άνθρωπος αταλάντευτος στις αρχές του και ευθύς στον λόγο του, υπηρέτησε με κύρος και αξιοπρέπεια και τους δύο αυτούς χώρους τον έναν μέσα από τον άλλο. Υπήρξε για πολλά χρόνια διευθυντής της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ, όπου άφησε εποχή με τους «Αστερίσκους» του, σχόλια για το θέατρο που έγραφε στην περίφημη δεύτερη σελίδα που φιλοξενούσε τα καλλιτεχνικά (δείγμα της σημασίας που δινόταν τότε στον Πολιτισμό). Οι «Αστερίσκοι» εκδόθηκαν αργότερα σε βιβλίο. Ο Νίτσος όμως, θα μείνει στην ιστορία ως εκδότης του θρυλικού περιοδικού «Θέατρο», που αποτελεί ένα καλλιτεχνικό, επιστημονικό και εκδοτικό μνημείο για τη νεότερη Ελλάδα και πολύτιμη πηγή για τη θεατρολογική έρευνα στη χώ...

Αρχές του καλοκαιριού μου τηλεφώνησε ο Σάββας. - Ο Τσάγκας ξανανεβάζει την Ελένη. - Λοιπόν; - Δεν μου είπε τίποτα, αλλά στις φωτογραφίες των εφημερίδων είδα τα κοστούμια μου. Του τηλεφώνησα και μου είπε ότι τα κοστούμια του ανήκουν, εγώ όμως, όπως ξέρεις, δεν του είχα πουλήσει τα πνευματικά δικαιώματα, η συμφωνία ήταν για τη συγκεκριμένη παράσταση. - Τι θα κάνεις; - Δεν ξέρω, θα το ψάξω! Ο Σάββας το έψαξε μάλλον και η παράσταση ξανανέβηκε. Αυτή τη φορά στα κοστούμια, δίπλα στ’ όνομα του Πασχαλίδη μπήκε και της Δέσποινας Βολίδη. Μετά από καυγά φαίνεται, γιατί στο βιντεάκι που είναι αναρτημένο στο Youtube δεν αναφέρεται ενδυματολόγος. Το μόνο κοστούμι που δεν υπήρχε είναι το έξωμο της Ελένης, που θυμίζει βραδινή τουαλέτα Νicos & Takis. Καμία σχέση με το βελούδινο μακρυμάνικο του Σάββα που έδενε απόλυτα με τα υπόλοιπα, αλλά μάλλον έπεφτε ζεστό για καλοκαίρι... Από το βίντεο αυτό αποδεικνύεται και η λαθροχειρία στη σκηνοθεσία. Τα πρώτα 37΄΄ είναι από την Πάροδο, με ελαφρώς κακοποιημένη...

Ένα ενδιαφέρον κείμενο για την εκπαίδευση μου έστειλε ο φίλος Τάκης (γνωστός μας και από το post "Θέατρο και μαθηματικά"), κατά κόσμον Παναγιώτης Σπύρου, Επίκουρος Καθηγητής του Τμήματος Μαθηματικών του Πανεπιστημίου της Αθήνας. Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΙ ΟΙ ΑΞΙΕΣ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΚΟΣΜΟΥ -ΟΡΑΜΑΤΑ ΚΑΙ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ- Για να μιλήσουμε για την εκπαίδευση των καιρών μας, πρέπει καταρχήν να δούμε με ειλικρίνεια και θάρρος τον αιώνα μας. Πρέπει να δούμε κατάματα και τις προσδοκίες που καλλιεργούνται αλλά και τις αντιφάσεις μέσα στις οποίες αυτές αναφύονται. Η κοινωνία αλλάζει ταχύτατα μπροστά στα μάτια μας, ο πλανήτης αλλάζει, το παγκόσμιο χωριό διαρκώς μετατοπίζεται. Ποτέ άλλοτε η φράση του Ηράκλειτου για την ατέρμονη ροή του κόσμου δεν ήταν τόσο επίκαιρη. Οι προβλέψεις μας αδυνατούν διαρκώς, οι εκπλήξεις μας εντείνουν την αμηχανία, η μνήμη μας δεν προλαβαίνει να σώσει τα φαινόμενα. Η Αλήθεια του κόσμου (ως άρνηση της λήθης, ως εκείνο που δεν πρέπει να ξεχαστεί!) αποκτά έναν απελπιστικά εφήμερο ...