Anna Prucnal





Είναι μια από τις γυναίκες τις ζωής μου!

Την πρωτοάκουσα γύρω στα 19 μου από ένα δίσκο που είχε φέρει ο φίλος μου ο Χρήστος από το Βέλγιο. Αργότερα την είδα και στο σινεμά, σαν ηθοποιό, στο "Sweet Movie" του Macavejev και στην "Πόλη των Γυναικών" του Fellini.





Ανακεφαλαιώνει όλα τα στυλ: την όπερα, το λαϊκό τραγούδι, το καμπαρέ... Πολωνέζα εμιγκρέ στη Γαλλία, στις συναυλίες της πάντα με δύο πιανίστες.


Τραγουδάει με όλα της τα κύτταρα, σε χαϊδεύει και σε γδέρνει, έχει φινέτσα και νταηλίκι. Ταυτόχρονα!

Γι' αυτό σας λέω:
Κάτω οι κρυόκωλοι/ες κι οι ανοργασμικοί/ές (που παριστάνουν τους καλλιτέχνες).

Στο βιντεάκι τραγουδάει "Τα παιδιά κάτω στον κάμπο" σε μετάφραση Παζολίνι. Το περίεργο είναι ότι ο Χατζιδάκις, όταν τον είχα ρωτήσει έκανε πως δεν την ήξερε. Περίεργο μου φάνηκε. Ίσως κάτι να συνέβαινε...

Ακούστε την και αναζητήστε τους δίσκους της. Εκτός από την ψυχή θα καταλάβετε και τι σημαίνει μαστοριά στο τραγούδι.

Η Prucnal εβδομηνταρίζει όπου νά ΄ναι. Σαν το καλό κρασί, θα βαθύνει το χρώμα αλλά ξύδι δεν θα γίνει ποτέ!


ΣΗΜ. Αν την ακούγατε πίνοντας και τίποτα, θα ήταν το τέλειο. Συνιστώ -και λόγω της περιστάσεως- βόντκα Zubrowka, ένα πολωνέζικο αριστούργημα -καθόλου ακριβή, λίγο δυσεύρετη- που είναι αρωματισμένη με Hierochloe odorata, το χορτάρι που τρώνε οι βίσωνες. Ταιριάζει με Chopin και ο,τιδήποτε ερωτικό. Μη διανοηθείτε να την ανακατέψετε με τίποτα (μετά βίας πάγο).




Σχόλια

Ο χρήστης flamencologio είπε…
1. Εννοείται, οι αρχάριοι της Επιδαύρου τρώνε στο Λιγουριό ( ή ...Λ η γουριό;)μετά την παράσταση και πάνε καπάκι στο Καπάκι. Εμείς είμαστε παλαίμαχοι! Μόνο που δυστυχώς η Χρύσα και ο Φράνκυ έχουν μωρό και γυρίσαμε απευθείας Αθήνα, ευτυχώς γρήγορα! Συμφωνώ για τη σύγκριση με τη Μήδεια, άλλωστε την εντόπισα ήδη στο σχόλιό μου για τη Γιουρσενάρ στο Μπλογκ σου, καθώς και στο διδακτορικό μου. Λέμε να πάμε Χειμωνιάτικο Παραμύθι στις 21 Αυγούστου με Ήθαν Χώουκ. Κάτι αγγλοσαξωνικό δοσμένο επιτέλους αγγλοσαξωνικά. Είσαι;

2. Ναι, τι έμμεσος τρόπος να κατανοήσεις ότι πίσω απ]όλα κρύβεται ο Ευριπίδης! Γι'αυτό και τα θαλάσσωσαν!Προτίμησαν τον Πατίστα μήπως και μυρίσουν από πίσω Chanel! Χα χα !

3. Όντως τους λείπει το ντουέντε. Σου μιλάει ένας φλαμενκος! Αυτό ήταν ηλίου φαεινότερον και στις κατακόκκινες φακιδωτές μούρες του 60% του κοινού, που λες και είχαν βγει από την ίδια ξεπεσμένη colonial (ξε..κωλόνιαλ) μήτρα. Σχολίαζαν με τον αγγλικό τρόπο, ούτε να πιεις από το πλαστικό μεταλλικό σου νερό δεν μπορούσες, λες και έπαιζε η ίδια η Σάρα Μπερνάρ, και γενικώς αυτό το κλίμα ήταν σαν να κουβάλησε η Ελεν Μίρεν όλο της το σόι, τις θειάδες, τα ανηψάκια και να τους είχε τάξει "λίγο κρασί λιγο θαλασσά και τ'αγορι τής"!!
Άστα, δράμα σου λέω!!!

4. Εν κατακλείδι, άξιζε τον κόπο γιατί τα παιδιά είναι καταπληκτική παρέα! Η Παπανίκου κέντησε , ως ήτο αναμενόμενον! Κατουρήθηκα στα γέλια! Άντε, πάρε την εκλεκτή και όμορφη συμβία σου και πάμε στον Ήθαν Χώουκ! ΟΚ?
12 Ιουλίου 2009 στις 1:42 μ.μ.
Ο χρήστης flamencologio είπε…
Όντως το ΚΡΙΜΑ που είναι ΠΟΡΝΗ του Τζόν Φόρντ είναι ante litteram στημένο στο ίδιο θεματολόγιο, όμως στα ελισαβετιανά δεδομένα, που ευλόγως ευνοούσαν το σκανδαλιστικό θέμα.( το είχα δει προ εικοσαετίας στο Ανοιχτό Θέατρο του Γ Μιχαηλίδη με την Καρυοφιλλιά τότε ως πολλά υποσχόμενη!) Σε ό,τι αφορά την πρωτοπορία του αγγλικού θεάτρου, μην ξεχνάς την προτεσταντική ηθική και το πνεύμα του καπιταλισμού ( Βέμπερ ), κι επίσης μην ξεχνάς το χάλι του γαλλικού νεοκλασικισμού! Οποία σύγκρισις!!!
12 Ιουλίου 2009 στις 2:02 μ.μ.
Ο χρήστης Ρωμανός Σκλαβενίτης-Πιστοφίδης είπε…
Πηγαίνω στη Βαρσοβία σε λίγες μέρες, οπότε μόλις βρήκα ένα από τα πράγματα που θα αγοράσω από εκεί.
Ελπίζω, βέβαια, να έχει λήξει η εξορία της...
Ένα CD της θα το έχουν ούτως ή άλλως, ελπίζω...
20 Σεπτεμβρίου 2009 στις 6:56 μ.μ.
Ο χρήστης michael_025 είπε…
Φίλτατε Σ.Π.Ρ. κι αν δεν βρεις στη Βαρσοβία (που θα βρεις) κάποιος θα σου στείλει απ' το Βέλγιο ή τη Γαλλία. Καθότι Θεά, έχει ακόμη πολλούς πιστούς εκεί...
21 Σεπτεμβρίου 2009 στις 1:29 π.μ.
Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

28 χρόνια από τον θάνατο του ζωγράφου Ασαντούρ Μπαχαριάν

Εικόνα
Αισθαντικός ζωγράφος (που καταπιάστηκε ιδιαίτερα με την υδατογραφία), δραστήριος πολιτιστικός εμψυχωτής και, πάνω απ' όλα, ζεστός άνθρωπος ήταν ο Ασαντούρ Μπαχαριάν. Εμπνευστής και ιθύνων νους του Πνευματικού και Καλλιτεχνικού Κέντρου «΄Ωρα» (που στεγαζόταν στο καλαίσθητο νεοκλασικό της οδού Ξενοφώντος 7), ήταν ακόμη συνιδρυτής (μαζί με τη Δήμητρα Τσούχλου) του Κέντρου Γραμμάτων και Τεχνών «Αποψη» το 1983. Ο Μπαχαριάν γεννήθηκε στην Αθήνα το 1924. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών με δασκάλους τον Αργυρό και τον Μπισκίνη. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής έλαβε μέρος στην Εθνική Αντίσταση. Εξαιτίας της δράσεώς του αυτής υπήρξε πολιτικός κρατούμενος επί 15 χρόνια (από το 1945 ως το 1960). Το 1961 πραγματοποίησε την πρώτη ατομική του έκθεση στην γκαλερί «Ζυγός» (είχε πρωτοεμφανισθεί το 1958 στο «Σαλόνι Νέων Καλλιτεχνών», που είχε οργανώσει η ίδια γκαλερί) για να πραγματοποιήσει στα κατοπινά χρόνια πολυάριθμες εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Το 1969 ίδρυσε την «΄Ωρα», π...
Διαβάστε περισσότερα

Γυναίκα σημαίνει ΑγαπΩ

Εικόνα
Ένα κείμενο της αγαπητής φίλης Περσεφόνης Τσιμάκη , εκπαιδευτικού, υπεύθυνης του Κέντρου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Καρπενησίου. Με την ίδια αγάπη που γράφει, ταξιδεύει και τα σχολεία μας στο μεγαλειώδες Ευρυτανικό Περιβάλλον. Με την ίδια πίστη που μιλάει σε μικρούς και μεγάλους για το ph των ποταμών μιλάει και για το χορό των νεράιδων στο δάσος. Όποιος δεν περπάτησε στα δασωμένα βουνά της Ευρυτανίας, στα ποτάμια και στις πηγές της, δεν έχει δει το τελευταίο οχυρό της Ελληνικής Φύσης. Όποιος τό 'κανε χωρίς τη Φώνη, το είδε μισό... Στο μεταίχμιο του τέλους του 20ου και στις αρχές του 21ου αιώνα, όλη η ζωή μας –οικονομική, πολιτική, κοινωνική, προσωπική- φαίνεται να μετεωρίζεται μέσα σε χάος, αταξία, απουσία νοήματος, αποκομμένη από το παρελθόν και δίχως σύνδεση με το μέλλον. Ό,τι γνωρίζαμε μέχρι τώρα, τα σταθερά σημεία στα οποία ακουμπούσαμε, τα δεδομένα σύμφωνα με οποία σχεδιάζαμε το μέλλον το δικό μας, των παιδιών μας, της οικογένειάς μας ανατρέπονται πολύ γρήγορα, χωρίς να μπαίν...
Διαβάστε περισσότερα

Δημήτρης Χαρισιάδης - Ελλάδα

Εικόνα
Ο Δημήτρης Χαρισιάδης γεννήθηκε στην Καβάλα το 1911. Ήταν γιος μεγαλοαστικής οικογένειας που από το 1920 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Ο Ντίμης -όπως τον έλεγαν οι φίλοι του- φοίτησε στη Λεόντειο Σχολή κι ύστερα έφυγε για να σπουδάσει χημεία στη Λωζάννη. Από το 1933 μέχρι την κήρυξη του πολέμου σχεδόν, δούλεψε σαν χημικός στο εργοστάσιο πλαστικών του πατέρα του. Με τη φωτογραφία ξεκίνησε ερασιτεχνικά σε ηλικία 16 ετών και σύντομα κέρδισε το δεύτερο βραβείο σε έναν διεθνή διαγωνισμό στη Σκωτία όπου είχε στείλει φωτογραφίες του. Από τότε αρχίζει να ασχολείται συστηματικά με τη φωτογραφία και παίρνει μέρος σε πολλούς διεθνείς διαγωνισμούς και εκθέσεις. Σαν φωτογράφος ήταν αυτοδίδακτος. Έμαθε την τέχνη μελετώντας ξενόγλωσσα βιβλία και περιοδικά. Το 1940 βρέθηκε στο Αλβανικό Μέτωπο όπου του δόθηκε η ευκαιρία να απαθανατίσει εικόνες από τον Πόλεμο και τη ζωή των στρατιωτών. Το 1942 του ανατέθηκε από τον Ερυθρό Σταυρό να καταγράψει την πείνα και τη δυστυχία του αθηναϊκού λαού, με σκοπό να ευαισθ...
Διαβάστε περισσότερα