artion

αφιερωμένο στη Μαριάννα... Είναι ένα ιταλικό λαϊκό τραγουδάκι, που τό ‘χω καιρό τώρα στο νου μου να το αφιερώσω στη Μαριάννα. Μιλάει για την όμορφη νεράιδα των νερών, που χαρίζει την πολύτιμη βροχή που φέρνει τους καρπούς, την ίδια τη ζωή. Όλοι την αγαπούν κι όλους τους αγαπά όπως ακριβώς συμβαίνει και με τη δική μας τη Μαριάννα. Τύχη αγαθή λοιπόν, το βρήκα να το τραγουδούν παιδάκια του σχολείου και πολύ μου άρεσε αυτό. Θες γιατί κι εγώ με το σχολείο το έχω συνδέσει, θες για την ανεπιτήδευτη αθωότητα που η μια σηκώνει την κάλτσα της, ο άλλος διορθώνει τη γραβάτα του χωρίς να νοιάζονται το κοινό, ίσως γιατί πιστεύω πως τα στιχάκια αυτά που είναι μια κορυφαία επίκληση στη Φύση, μόνο από στόματα παιδικά αν ειπωθούν εισακούονται. Πάνω απ’ το γιαλό πετά γοργά μια νεράιδα μ’ όμορφα φτερά, το γαλάζιο κύμα της μιλά: «Μαριανίνα μη γυρνάς, πού θα ήθελες να πας; Μείνε εδώ αν μ’ αγαπάς! Μαριανίνα, Μαριανίνα, μείνε εδώ και κάνε μας αφρό!» Πάνω απ’ τα λιβάδια τριγυρνά και ο Ζέφυρος την κυνηγά, κάθε

Αλλάζουν οι εποχές, αλλάζουν και τα μέσα. Στην ψηφιακή εποχή το πινέλο είναι ψηφιακό και η παλέτα περιλαμβάνει μερικά εκατομμύρια χρώματα, σε απόδοση υψηλής ευκρίνειας φυσικά. Αυτό που δεν αλλάζει ίσως είναι η πηγή του ονείρου και του εφιάλτη, που αναβλύζει κάπου εκεί βαθιά στο υποσυνείδητο και ποτίζει χιλιάδες χρόνια τώρα την Τέχνη. Γεννημένος το 1958 από Άγγλο προτεστάντη πατέρα και καθολική Ιρλανδή μητέρα (και παντρεμένος με Γιαπωνέζα) ο Καναδός Ray Caesar ζωγραφίζει στον υπολογιστή με τα προγράμματα Maya και Nonuniform. Αν ζούσε στον 18ο αιώνα θα ζωγράφιζε στο μουσαμά, αλλά η θεματογραφία του θα ήταν περίπου η ίδια: η ζαχαρένια και ρόδινη κοριτσίστικη σάρκα. Δίκαια λοιπόν έχει χαρακτηριστεί σαν digital rococo μια και (τηρουμένων των αναλογιών) επαναφέρει την ουσία της αισθητικής ενός Boucher στον 21ο αιώνα. Τα σχεδόν διαφανή κι επικίνδυνα supergirls του μοιάζουν σαν να βγήκαν μόλις από ένα πάρτυ της Μαρίας Αντουανέτας, φορώντας τη σκούφια της catwoman σ' έναν παράξενο hi-tech σ

Αυτός είναι ο περίφημος Ζοζέφ Μπουλόν, Ιππότης του Αγίου Γεωργίου (Joseph Boulogne, Chevalier de Saint-Georges (1739-1799), ένας από τους πρώτους έγχρωμους συνθέτες στην ιστορία του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού, και μια εκθαμβωτική προσωπικότητα της εποχής του. Εξώγαμο παιδί ενός Γάλλου ευγενούς κτηματία των αποικιών και μιας μαύρης σκλάβας από τη Σενεγάλη, γεννήθηκε στη Γουαδελούπη και σε ηλικία 10 ετών ο πατέρας του τον έφερε στο Παρίσι και τον έβαλε σ' ένα καλό σχολείο, όπου ο μικρός έλαβε, μεταξύ των άλλων, καλλιτεχνική παιδεία και εξασκήθηκε στις τέχνες του πολέμου. Μεγαλώνοντας έγινε το επίκεντρο της γαλλικής κοινωνικής ζωής, γνωρίζοντας τεράστια επιτυχία ως ξιφομάχος, ιππέας, σκοπευτής, δρομέας, χορευτής και βιρτουόζος βιολιστής, έμελλε όμως να μείνει στην ιστορία σαν «ο Μαύρος Μότσαρτ» ή «ο Βολταίρος της Μουσικής», αφήνοντας κληρονομιά μία σειρά από συμφωνίες και κοντσέρτα για βιολί. Η μουσική του, γεμάτη χάρη και ευαισθησία, μπορεί να μην κρύβει μεγάλες συναισθηματικές εξάρσεις ή

Κανένα εξώφυλλο δίσκου -ακόμα και του Χατζιδάκι- δεν μπορεί να υποκαταστήσει σε περιεκτικότητα και γούστο το πρόγραμμα της αντίστοιχης παράστασης -ειδικά του Χατζιδάκι. Γι΄αυτό, μετά το πρόγραμμα του ΠΟΛΥΤΡΟΠΟΥ, συνεχίζω με την ανάρτηση του προγράμματος της ΠΟΡΝΟΓΡΑΦΙΑΣ. Το 1982, είκοσι χρόνια μετά την ΟΔΟ ΟΝΕΙΡΩΝ, θέλησε να επαναλάβει την ιδέα μιας επιθεώρησης όπως εκείνος βέβαια την αντιλαμβανόταν. Έτσι, το Δεκέμβριο αυτής της χρονιάς, ανεβάζει την ΠΟΡΝΟΓΡΑΦΙΑ. Όμως οι καιροί ου μενετοί και η παράσταση εξελίσσεται σε παταγώδη αποτυχία. Το πρόγραμμα, είναι ένα καταπληκτικό portfolio σε σχήμα φακέλλου επιστολής, που περιέχει μια σειρά από αυτόνομα φύλλα σε χαρτόνι.