Ο θείος Νιόνιος

Ο θείος Νιόνιος, ο Διονύσης Ταμαρέσης δηλαδή, γόνος καλής οικογένειας από τη Ζάκυνθο και bon viveur της εποχής, ήταν άνθρωπος πολύ χαριτωμένος, με καλλιέργεια και χιούμορ. Πριν πεθάνει, σε μεγάλη ηλικία, μοίρασε όλα τα μετρητά που είχε σε φίλους και συγγενείς. Μεταξύ αυτών και στην κυρία Ελένη, γνωστής οικογένειας επιχειρηματιών, στενή φίλη και αναλόγου ηλικίας. «Τι να τα κάνω Μπέμπη μου;» του λέει αυτή. «Στα κερνάω για την κηδεία σου Ελενίτσα μου» της απαντάει αφοπλιστικά εκείνος. Και πράγματι, λίγους μήνες αργότερα τον ακολούθησε κι εκείνη.



Ο θείος Νιόνιος και η θεία Πόπη, η γυναίκα του ήταν αυτό που λέμε «αιώνιοι εραστές». Δεν έπαψαν ποτέ να αγαπιούνται, μέχρι τα γεράματά τους κοίταζαν ο ένας τον άλλο στα μάτια με λατρεία σαν νιόπαντροι. Εκείνη τον φρόντιζε σαν παιδί -δεν έχετε ιδέα τι σημαίνει σιδέρωμα πουκαμίσου ή μαγείρεμα για τον Μπέμπη. Εκείνος πάλι, τη διεκδικούσε σαν έφηβος, τη χάιδευε με τα μάτια. Έφυγε πρώτη εκείνη κι έμεινε μόνος του ο θείος, μια και δεν απόκτησαν παιδιά, μόνο δυο ανίψια, κι αυτά πολυάσχολα. Εν τούτοις, τα πουκάμισά του συνέχισαν να είναι πάντα φρεσκοσιδερωμένα και τα μαντίλια του να μοσχοβολούν κολόνια εις μνήμην της γλυκιάς Ποπίτσας και του έρωτά τους που δεν τον νίκησε ο θάνατος.



Ο Διονύσης Ταμαρέσης ήταν φωτογράφος, φίλος και συνεταίρος του Δημήτρη Χαρισιάδη (στον οποίο θα είναι αφιερωμένη η επόμενη ανάρτηση). Από τις φωτογραφίες του θείου διάλεξα δυο που εικονίζουν τα αγαπημένα του ανίψια, το Γιαννάκη και τη Σοφούλα και αναδεικνύουν το ταλέντο του σαν κλασικού πορτραιτίστα.